1998-2021

1998-2021 23 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ 23 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ..



ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΥΣΗ










Μη ξεχνάτε πάντα ότι καταδυόμαστε για αναψυχή και στόχος κάθε αυτοδύτη που θέλει να λέγεται καλός, είναι να επιστρέφει χαμογελαστός και ικανοποιημένος στην επιφάνεια έχοντας μοιραστεί και ζήσει όμορφες στιγμές για τον ίδιο και τους συντρόφους του υποβρυχίως.



Παρά το γεγονός ότι η κατάδυση είναι ένα ασφαλές σπορ αναψυχής, όπως και με όλες τις άλλες δραστηριότητες υπάρχει πάντα ένα ποσοστό κινδύνου. Η γνώση αυτών των κινδύνων και το πώς να αποτρέψουμε τον κίνδυνο στη βουτιά μας θα μας εξασφαλίσει μια ασφαλή και διασκεδαστική εμπειρία κατάδυσης.



Η τοξικότητα του οξυγόνου είναι το πιο επικίνδυνο σύμπτωμα για τους δύτες είτε επαγγελματίες, είτε αναψυχής. Η τοξικότητα οξυγόνου προκαλείται από την έκθεση του οργανισμού σε υψηλές μερικές πιέσεις κατά τη διάρκεια της κατάδυσης. Αυτή η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για τους δύτες που βουτάνε βαθύτερα με αέρα και επάνω από το όριο βάθους των ψυχαγωγικών καταδύσεων, για τους δύτες που χρησιμοποιούν εμπλουτισμένο αέρα Nitrox, ή χρήση αερίων με υψηλή μερική πίεση για στάσεις αποσυμπίεσης.



Διαφορετικοί τύποι της τοξικότητας οξυγόνου - Σημεία και συμπτώματα



Η τοξικότητα οξυγόνου σε σχέση με την κατάδυση με συσκευές SCUBA έχει δύο τύπους: Τοξικότητα του κεντρικού νευρικού συστήματος ( ΚΝΣ ) και πνευμονική τοξικότητα οξυγόνου. Σε γενικές γραμμές η τοξικότητα του ΚΝΣ σε δύτες οφείλεται σε εκθέσεις επιμέρους μερικών πιέσεων οξυγόνου σε ποσοστό περίπου 1,4 - 1,6ppO2.



Τα σημεία και τα συμπτώματα περιλαμβάνουν: αιφνίδιους σπασμούς, σωληνοειδής όραση, κουδούνισμα στα αυτιά, ναυτία, ζάλη, σύσπαση των μυών του προσώπου, αλλαγές διάθεσης, ευερεθιστότητα ή ευφορία.



Δύτες που παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα πρέπει να αρχίσουν άμεση ανάδυση σε ρηχότερα νερά για τη μείωση της επιμέρους μερικής πίεσης του οξυγόνου. Αν ο δύτης έχει συνείδηση και είναι διαυγής τότε μπορεί να το κάνει αυτό μόνος του. Ωστόσο δύτες που αντιμετωπίζουν σοβαρές επιπτώσεις των συμπτωμάτων θα χρειαστούν τη βοήθεια των ζευγαριών τους. Στην περίπτωση των σπασμώv, προτείνεται να κρατηθεί ο ρυθμιστής πίεσης στο στόμα του δύτη έως ότου οι σπασμοί σταματήσουν πριν ξεκινήσει η διαδικασία ανάδυσης. Αυτό βοηθά να μειωθεί ο κίνδυνος πνευμονικού βαροτραύματος.



Η πνευμονική τοξικότητα από την άλλη χρεώνεται σε δύτες που εκθέτουν τον εαυτό τους σε αυξημένες μερικές πιέσεις οξυγόνου για μεγάλες χρονικές περιόδους. Αυτό είναι εμφανές περισσότερο σε τεχνικούς δύτες που χρησιμοποιούν οξυγόνο για την αποσυμπίεση τους. Στην περίπτωση των τεχνικών δυτών, ένας τρόπος για να αποτρέψουν ή να περιορίσουν την πνευμονική τοξικότητα οξυγόνου είναι με συχνά διαλλείματα λήψης αέρα κατά τη διάρκεια της αποσυμπίεσης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για κάθε 20 έως 25 λεπτά που ο δύτης λαμβάνει το αέριο αποσυμπίεσης, να αναπνέει αέρα για τουλάχιστον 5 λεπτά. Αυτό επιτρέπει στα κύτταρα των πνευμόνων του να εξαλείψουν τη συσσώρευση του οξυγόνου στις ελεύθερες ρίζες πριν αυτές προκαλέσουν πρόβλημα.



Η πνευμονική τοξικότητα σε αυτή την κατάσταση μπορεί να έχει τα ακόλουθα συμπτώματα: βήχας, αίσθημα καυστικότητας στην τραχεία, δυσκολία στην αναπνοή, πνευμονική ανεπάρκεια.



Πρόληψη τοξικότητας του οξυγόνου



Οι δύτες μπορούν να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τον κίνδυνο της τοξικότητας του οξυγόνου στην απλή κατάδυση με ατμοσφαιρικό αέρα, μένοντας πάντα εντός των ορίων βάθους για την κατάδυση αναψυχής. Σημειώστε ότι η χρήση Nitrox και άλλων μικτών αέριων σε βάθη από 40-42 μέτρα και κάτω απαιτούν περαιτέρω εκπαίδευση.



Τηρήστε τα απόλυτα όρια βάθους στην κατάδυση αναψυχής με αέρα που είναι τα 40 μέτρα. Προσοχή, τοξικότητα σημαίνει δηλητηρίαση και δεν προειδοποιεί (μην τη συγχέεται με την νάρκωση του αζώτου)



Θυμηθείτε:



-Τα όρια βάθους της αυτόνομης κατάδυσης αναψυχής: επίπεδο Open Water Diver δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 60' κατάδυσης και βάθος 18-20 μέτρα. Επίπεδο Advanced Open Water Diver δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 40 μέτρα βάθος. Δύτες ερασιτέχνες που χρησιμοποιούν εμπλουτισμένο αέρα Nitrox πρέπει να είναι σε θέση να υπολογίσουν το μέγιστο επιχειρησιακό βάθος κατάδυσης (ΜΟD) και να παραμείνουν εντός των ορίων βάθους για το αναπνεύσιμο μείγμα τους.



-Να κατέχετε πάντα τον έλεγχο της πλευστότητάς σας και να μπορείτε να ελέγχετε και να παραμείνετε σε ασφαλές βάθος.



-Να κάνετε πάντα ένα επαρκές διάλλειμα επιφανείας για να μετριάσετε τις πιθανότητες της πνευμονικής τοξικότητας οξυγόνου.



-Να κρατάτε τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα χαμηλά: υψηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα συμβάλλουν στη δέσμευση του οξυγόνου στο σώμα, το οποίο με τη σειρά του αυξάνει τον κίνδυνο για την τοξικότητα οξυγόνου. Αυτό συνήθως οφείλεται σε έντονη φυσική δραστηριότητα μέσα στο νερό ή σε κακή λειτουργία παροχής του ρυθμιστή.



-Να είστε επιφυλακτικοί σε φάρμακα που λαμβάνονται πριν από μια βουτιά: ορισμένα φάρμακα μπορούν να λειτουργήσουν ως «διεγέρτες οξυγόνου» που αυξάνουν το ποσοστό της τοξικότητας του οξυγόνου ακόμα και σε χαμηλές μερικές πιέσεις ή και σύντομες σε διάρκεια καταδύσεις. Ένα καλό παράδειγμα είναι η ψευδοεφεδρίνη HCI. Στην περίπτωση αυτή επικοινωνήστε με τον γιατρό σας ότι τα φάρμακα που παίρνετε είναι ασφαλή για καταδύσεις.



Τέλος, κάθε χρόνο ιατρικές εξετάσεις για δύτες που βουτάνε συχνά και θέλουν να απολαμβάνουν με ασφάλεια τις βουτιές τους!



Ενημερωμένοι δύτες είναι στατιστικά πιο ασφαλείς. Ρωτήστε, μάθετε, ενημερωθείτε, εξελιχτείτε. Η γνώση είναι δύναμη!



Πρωτότυπο Άρθρο του Κώστα Ανδρεάδη ©

Δεν υπάρχουν σχόλια: